Een levenshuis dat vast staat. Een levenshuis dat vast staat.
 Lezen: Matteüs 7: 24 – 27. Een levenshuis dat vast staat.
Op een indrukwekkende wijze sluit Jezus de Bergrede af met een gelijkenis. Niet eindigend met de wijze man die zijn huis bouwt op de Rots, maar eindigend met de dwaze man die zijn huis bouwt op het zand. Geen happy end, maar een ernstig eind. Jezus waarschuwt ons dat het geen zin heeft om alles uit het hoofd te leren en precies te weten welke woorden je moet spreken, maar geloof is een hartszaak en alles wat je belijdt moet overeenkomen met je daden. Hoe kun je een levenshuis bouwen dat vast staat?

Deze gelijkenis laat ons zien dat ieder mens in zich heeft om zich te ontwikkelen en iets op te bouwen. De wijze man, of zoals in een andere vertaling staat, de voorzichtige man, kiest heel bewust de ondergrond en werkt aan een fundament. Lange tijd is hij in de bodem aan het graven en hakt de rots uit om daar de stenen van zijn huis op te zetten. Hij onderzoekt zichzelf en is niet snel zeker van zichzelf, bang om onoprecht te zijn in zijn verlangen om op de rots te bouwen. Dingen die in het verborgene van zijn hart leven worden aan het licht gebracht en opgeruimd. Hij laat zich niet opjagen door wat anderen zeggen en vinden, hij volgt zijn eigen diepgaande, maar helende en sterkende spoor. En hij heeft er vrede mee, want hij weet dat het zijn eigen spoor is dat hij moet volgen, samen met de Heer.
En voordat er ook maar iets zichtbaar wordt boven de grond, begint er een stukje verder, beneden op de zandgrond een ander te bouwen. Binnen een week komen er allerlei vrienden van de nieuwe buurman langs met bouwmaterialen en hout. De piketpaaltjes staan al in de grond en het materiaal er omheen. Buurman loopt hard van stapel.
De voorzichtige man heeft weer een stukje gegraven en een puntig stuk rots ontdekt en met een houweel gaat hij aan de slag om de rotsgrond te egaliseren. Ineens staat zijn buurman naast hem. ‘Wat ben jij nou aan het doen’? Vraagt hij. Verschrikt kijkt de voorzichtige man op. Hij was zo aan het werk dat hij helemaal niet gemerkt had dat er iemand bij hem was komen staan. En blij dat er iemand belangstelling heeft voor het werk waar hij al weken mee bezig is, begint hij te vertellen over de basis van het fundament dat hij aan het leggen is om zijn huis op te bouwen. Het is namelijk heel belangrijk waar je op bouwt. Dat bepaalt de kwaliteit van het huis als het slecht weer wordt. ‘Ik heb er boeken over gelezen en advies ingewonnen. Gekeken naar de stand van de zon en het weer in deze streek. En na een periode van diep nadenken ben ik juist op deze plek begonnen. Het ligt wat hoger en het is rotsgrond, dus het kost meer tijd om het fundament goed te leggen en alles te egaliseren, maar dan ga ik er een stevig huis op bouwen. Er zijn al velen gekomen die me hebben uitgelachen en gezegd hebben dat ik niet zo moeilijk moet doen, maar ik ben zeker van mijn zaak en ik weet dat ik hier moet gaan bouwen.’ Even blijft de nieuwe buurman stil en kijkt naar de kale rotsgrond, waar nog niets anders zichtbaar is dan een sleuf met uitgehakte stukken rotssteen. En dan klinkt er een lachsalvo door de vallei. ‘Het spijt me buurman, maar ik ben het helemaal eens met die mensen die je hebben uitgelachen. Je doet moeilijk. Maar, je hebt het uitzicht op mijn bouwwerkzaamheden en mijn advies is. Kijk maar veel en goed naar beneden. Dan kun je de kunst afkijken, want ik weet zeker dat ik veel eerder klaar zal zijn met bouwen dan jij.’
En zo gebeurt het. Beneden in de vallei schiet het huis als een paddenstoel uit de grond en daar boven blijft de voorzichtige man werken aan het leggen van een stevig fundament. Maar uiteindelijk staan er twee huizen. De buurman beneden heeft al een groot feest gegeven. Je kon horen hoe hij liep op te scheppen over zijn geweldige huis en hoe snel hij dat heeft kunnen bouwen. Zijn vrienden zijn onder de indruk en kloppen hem op zijn rug. Wat een prestatie. Goed gedaan. Je hebt het echt gemaakt.

 Maar dan krijgen ze allebei te maken met stormen en regens. Dus niet het bouwen op de rots voorkomt dat het gaat stormen en regenen, nee, dat overkomt ieder mensenleven. Maar waar je je vertrouwen op hebt gesteld, maakt of je stand kunt houden in de storm en je huis beschutting biedt tegen de regens van het leven. En de vraag is of je bij het bouwen God voor ogen hebt gehad of dat je je hebt laten leiden door de mensen die je hun mening hebben verkondigd. En dat is het waarom we iedere zondag bij elkaar komen en luisteren naar Gods Woord en elkaar bemoedigen, om ondanks alles wat er aan meningen om ons heen te horen is, we vasthouden aan ons eigen unieke spoor, dat gefundeerd is de Woorden van Jezus en ons mensen maakt uit één stuk. Die horen en doen in eenheid proberen te brengen en uit te leven. Vol vertrouwen op de volmaaktheid van en in Christus die de Rots is waarop ons levenshuis vast staat.

Rixt de Boer
terug